Í stjörnuþoku hljóma
himins óma,
ungri sól
sem skapari himni fól.
Frá logans heimi
og hugarsveimi,
helgir goðar skutu fram
skipum úr naustarann.
Sona skarar fáru
skínandi brynjur báru,
fylgdu konungskná
björtum knörrum á.
Hin aldni í stafni
andans fari,
stefnir hug og hönd
að nýrri strönd.
SS ©1997-2000
