Hræðustu dauðann, finnurðu dauðaniðinn,
-og döggvina í framan?
Hríðin byrja og byljir herðast við,
– er ég nálgast smásaman.
Drungi næturinnar og stormsins afl,
– merki svikarans.
Þar stendur það, óttans tafl,
-sérhvers göngumanns.
Ferðinni er lokið og tindinum náð,
– allir múrar falla.
Í andstreymi var sigrunum sáð,
sem og ávinning alla.
Baráttugleðina, -reisum nú hátt,
fyrir þann mikla slag.
Sárt er ef dauðinn svifti sýn og mátt,
og knúi í fortíðarlag.
Nei, -reynum frekar allt með hárri lund,
líkt og hetjur fornar.
Hefjum aflið, greiðum glöð lífsins skuld,
sársauka og myrkri ofna.
Djörfungin, ógæfu skjótt til bata snýr,
og verstu andartök enda.
Frumaflanna átök, fjandmanna orðagnýr
skal réna, skal milda,
skal breyta og úr sári friðakraftur verða,
þá ljós, í brjósti þínu bjarta.
Ó þú sál minnar sálar, aftur þig faðma,
að eilífu í Guð hjarta.
Þýðing á PROSPICE
eftir ROBERT BROWNING (1812-1889)
SS ©
