13. KAFLI
UPPHAF HUGAR OG HÓPVITUNDAR.
Við erum nú að fjalla um upphaf hugans, og því er nauðsynlegt að hafa með-tekið þessi grundvallaratriði.
Þér hefur verið sagt að hreyfing allra hluta skilur eftir sig ferla í rýminu. Hlutir koma til með að hverfa en hreyfing þeirra heldur áfram sem hrein hreyfing.
Það var einungis hreyfing—óhlutlæg hreyfing—sem myndaði alheiminn. Þessi hreyfing gat af sér að lokum, staðbundið mótstöðuafl, sem eru frum-atómin. Það er hreyfing þessara atóma sem mynda grunninn að efnisbirtingu.
Efnisbirting eins og þú þekkir hana er tengd hreyfingu hluta, en „Líf“, „Hugur“ og „Guð“ eru óhlutgerðir þættir og eru einungis byggðir á hreyfingu og ótengd nokkrum hlut.
Í athugum okkar höfum við komið að þeim punti þar sem endurspeglun kosmískra atóma hefur safnast að hinni Miklu Veru, hafa myndað frumefni sólkerfis, og það frumefni hefur skipast í reglu og myndað smækkaðan Kosmos í hinni Miklu Veru.
Þú manst að í þróun alheimsins var það þyngd atómanna sem ákvarðaði hvar þau settust að á sviðum, þau einfaldari settust að þar sem miðflóttaafl alheimsins og aðdráttarafl miðjunnar náði jafnvægi, en massi flóknari atóm-gerða komu í veg fyrir að þau settust að á ákveðnu sviði og í stað þess að haldast á sjöunda sviðinu í samræmingu fyrrnefndra krafta, héldu þau áfram út, þar til þau rákust á Hring-Takmörkin og voru send aftur til Miðjunnar.
Á svipaðan hátt gerist það í sólkerfum, atómin sem tilheyra tilteknu sviði mynda ferla sína í rýminu, en vegna engrar samfellu í virkni þeirra eyðast gagnkvæm áhrif þeirra jafnharðan. Ferlar hvers sviðs mynda eðlisöfl þeirra. En ef atóm eru of flókin til að setjast að á einhverju sviði fara þau að ysta sviði og snúa þar við, en ekki til Miðjunnar, heldur til miðpunts , þar sem hið Óbirta „vellur upp“ og verða þar. Það er að segja, í þeim þróunarfasa efnisbirtingar, þar sem nýr þáttur í logóískri vitund er uppgötvaður og þessi ferðaatóm finna sína sækni.
Þú minnist þess sem fyrr var sagt, að hreyfing hluta skilja eftir sig ferill hreinna hreyfingar í hinu Óbirta (munum að kosmískt ástand er Óbirt á-stand þegar það er skoðað frá sjónarhóli sólkerfis). Logóískar myndanir þurfa því að ganga frá kosmísku ástandi inní efnisbirtingu og í þeirri um-myndun verða þær að ganga í gegnum fasa sem er sambærilegur við það þegar ferlar myndast við hreyfingu hluta í rýminu. Vegna þess að þær hafa sömu náttúru, geta þær haft áhrif á þá ferla sem myndaðir eru.
Þessir ferlar í rýminu eru ávallt í lokaðri formmyndun —eins og feril snertiatóms—og þegar mismunandi logóískar hugmyndir efnisbirtast verða þessir atómferlar undir áhrifum þeirra og endurtaka logóísa fasann í smækkaðri mynd. Þannig getur þú séð fyrir þér mikinn fjölda ferðaatóma snúa aftur til hinnar skapandi miðju og verða þannig böðuð í áhrifaregni logóískra hugmynda.
Þessar logóísku hugmyndir eru að sjálfsögðu að móta uppbyggingu sól-kerfis og skapa þannig mikla eftirmynd af hinni Miklu Veru, sem er í sjálfu sér eftirmynd alheims í sólkerfinu, ferlar ferðaatómanna, ekki atómin sjálf, eru einnig eftirmynd Logós af gefnum ástæðum.
Þannig sérð þú að á sjöunda sviði sólkerfisins, umhverfis hina skapandi miðju, safnast mikill fjöldi tvennskonar atóma eða vera: —
(a) Ferðaatóm sem hefur ferðast gegnum öll sviðin og hefur viðbragða-reynslu af þeim sviðum og getur því brugðist við þeim öllum á viðeig-andi hátt þegar það verður fyrir örvun.
(b) Til viðbótar við þessum atómlíkama sést atómískur dans í feril þess í rýminu. Slíkur ferill er með öllum atómum, en í tilfelli ferðaatóma sem hafa snúið aftur að hinum skapandi upphafi, er ferill þeirra í rýminu undir áhrifum logóískra hugmynda og það aðgreinir þau frá það sem má kalla „andalaus“ atóm.
Þessi atóm hafa orðið fyrir áhrifum sjálfsvitundar Losgosins og feril þeirra í rýminu brugðist við áhrifum þessara aðlaðandi bylgjuhrynjanda, þau tileinka sér þau og verða smækkuð endurspeglun hans, þau sjálf höfðu skapað snertihreyfingar með einföldum hrynjanda og endurtekningu þeirra hringhreyfinga, og geta nú samtengt þær hrynjanda Logósarins.
Munum að endurtekning hringhreyfingar mynda hrynjanda og að sveiflu-titringur er einfaldlega áhrif hrynjanda eins sviðs, á efni annars sviðs. Logó-ískur hrynjandi setur því ferðaatómum sólkerfisins titringinn svo þau tileinki sér sama hrynjanda.
Því er það að ferðaatóm sólkerfisins hafa í sér sömu viðbragðsmöguleika og Logósinn. Það er að segja, Logósinn—eða hin Mikla Vera—hefur í kosmískri þróun sinni hefur náð ákveðinni gerð af viðbrögðum og þau eru samsett inní hrynjanda og þeir byggðir inní mikla strengi.
Þessir strengir eru röð hrynjanda innan hrynjanda—lykkjur inní lykkjum, svo notuð sé samlíking. Það eru þessi samsetti hrynjandi
sem hafa áhrif á ferðaatóm sólkerfisins þegar þau nálgast tilverufasann, þegar hið Óbirta kemur inní efnisbirtingu, og með eigin þroska, eru þau hæf til að tengjast því.
Raunveruleg hreyfing atóms skapar því óhlutbundna hreina hreyfingu. Hrein hreyfing er einkenni alheims og er því af sömu gerð og samskonar tilvera og hin Mikla Vera, eða Logós. Þannig skapar hvert atóm í sólkerfinu með hreyfingu sinni, hliðstæðu við sjálft sig, samskonar tilveru og myndar alheiminn og sömu náttúru og sólkerfi Logós, og er því hæft til gagnkvæmra viðbragða við hann. Atóm sem sest hafa á sviðunum komast ekki í beina tengingu við huga Logós til að skilja hugmyndir hans. En ferðaatómin, og því ekki sest að á sviðunum, og ekki bundin formum þeirra— hafa ekki staðgast—hafa þannig snúið aftur til frumstæðra aðstæðna eftir að hafa náð háu þróunarstigi, og öfl þeirra frumstæðu aðstæðna geta ekki haft áhrif á þau eins og atóm þeirra eigin sviða.
Þessi ferðaatóm hafa því komist undan lögmálum sólkerfisheima í birt-ingu, sem bindur í form (því sólkerfi er í sjálfu sér hugform) og eru því undir sömu lögmálum og ráða eðli Logósar og fá samskonar áhrif og alheimur hefur sett á Logósinn —“ Guð skapaði manninn í sinni mynd.“
Þessi atóm sem náð þessu, halda áfram að safna að sér öðrum atómum, því ferill þess í rýminu, sem hefur náð ákveðnum hrynjanda í hringsnúningi og er laus við snertur Brownian hreyfinga, myndar hringiðu sem dregur að sér önnur atóm inn í hreyfingarsvið sitt og heldur þeim í hringsnúningi um-hverfis sig.
Þú sérð því þessar aðstæður: atóm sem er endurspeglun kosmísks atóms, sem er of flókið til að geta sest niður í svið efnisbirtingar og snýr aftur að miðjunni, og hefur þroskað rás hreinnar hreyfingar sem er háttur kosmískrar birtingar. Kosmískur þáttur þess er stimplaður með logóískri mynd og hrynjanda eins og lýst var hér á undan, og þessi óhlutbundni eiginleikaþáttur atómsins gerir því mögulegt að hreyfast með föstum snúningshrynjanda, mynda hringiðu sem dregur að sér nálæg atóm.
Þannig höfum við kosmískan titring hreinna hreyfinga sem heldur ferða-atómi í tiltekinni hreyfingu og það atóm, með hreyfingu sinni dregur önnur sviðsatóm inn á braut sína og heldur þeim þar.
Þessir þrír þættir eru: —
(a) Kosmískur neisti eða Guðlegur sálgerður andi sem fyrst var lýst sem ferli í rýminu sem myndað var af atómi.
(b) Atóm, sem er upphaf að líkama og þekkt sem kjarnaatóm.
(c) Atóms á sjöunda sviði sem dregst inn á braut kjarnaatómsins og stendur sem sjöundasviðs líkami þess.
Lokað er fyrir athugasemdir.