Við erum efnið,
fæðumst og deyjum,
hér sem við fyrst urðum
og seinna hverfum til.
Við erum andinn,
gæðum líf og eyðum,
hugsum, en þekkjum ekki,
hvaðan verður til.
Hvað ræðum gerðum sona,
sem spilla kostum þínum,
rífa hár þitt og hold
í von um auð,-ó móðir?
Misþyrma fóstru sinni,
í græðgi og heimsku,
eru forlögin þeirra
að verða síðastir sona?
– Ó móðir jörð.
SS ©1990
