Category: KOSMÍSKA KENNINGIN -Cosmic Doctrine

4. KAFLI

ÞRÓUN ATÓMS

Við skulum rifja upp fræðsluna um geislanna, hringina og hvirflana.
Geislarnir og hjáhringirnir eru hluti af frumhreyfingu kosmos. Þeir ásamt hringjunum eru óbreytanlegir og kallast straumar Kosmos.
Hvirflarnir eru annars eðlis. Frumhreyfingin gengur í hring. Hvirflarnir byrja sem beinar hreyfingar sem verður fyrir mótstöðu og kalla fram aðra hringlaga hreyfingu.
Það eru því ávallt tveir kraftar að verki sem mynda frumatóm og þetta grunnstef, tvíund, heldur áfram í allri samsetning þar sem atómið er grunnur-inn.
Þú tekur eftir að hvenær sem sérstök söfnun eða hópeining í reglu-bundinni hreyfingu á sér stað mun þessi hópur bregðast við sem ráðandi grunnþáttur þó aðrir þættir eða sameiningar bætast við þann grunnþátt.
Gerum ráð fyrir, t.d. að frumhreyfing atóms sé þríhliða snertilínur — A til B, B til C og C aftur til A, og að önnur hreyfing sem myndast (munum að hreyfing í beinni línu helst aldrei eftir að upprunakrafturinn deyr út) dragi úr frumhreyfinguna og breytir henni í bogaferil, þannig mun atómið, sem upp-haflega hélt sig í þríhyrningsbraut endanlega falla í hreyfingu þriggja spírala innan þríhyrnings.
Hver spíralhreyfing mun gerast undir áhrifum aðstæðnanna sem réðu, A til B hlutanum, þá B til C hlutanum og C til A hlutanum. Því, ef þú vissir hver áhrif A til B hlutans væru, myndir þú vita hvert væri eðli frumhreyf-ingarinnar sem réði spíralnum sem væri einungis sýnilegur í yfirborðslegri athugun. Þetta grundvallaratriði er á bak við stjörnuspeki og einnig ástæðan fyrir því af hverju talnavísindi eiga mikilvægan þátt í öllum rannsóknum á kosmískum grundvallaratriðum.
Atómið er hvirfilhreyfing—ekkert annað, hringhreyfinga umhverfis hreyfingarlaust lofttæmi. Atómið sem lýst var hér að framan, á ekki við um frumatóm, heldur margþætta samsetningu. Það er aðeins þegar frumatómin safnast saman að slík seinni hreyfing myndast.

Atóm sem hefur þríhyrnda byggingu getur myndað einingu við eins mörg önnur atóms og hliðar þess eru. Þegar hver hlið hefur tengst atómi er ein-ingin fullkomin og hefur náð stöðugleikaspennu innan sjálfs síns. Það getur ekki lengur vaxið með viðloðun heldur verður að starfa sem eining og getur aðeins tengst öðrum líkum einingum sem hafa svipaða hornaspennu.
Frumatóm er einfaldur hvirfill eins og ég sagði og samsett atóm af mis-munandi gerð, verða til vegna fjölda snertilínuhorna sem hvirflarnir verða fyrir við mótstöðuáhrif. Munum að hvirflarnir mynduðust fyrst við hornin sem geislarnir mynda við Miðjustilluna. Það eru þessi krossun krafta sem myndar seinni hreyfingarnar. Þess vegna finnast frumatómin á sviðinu næst miðjustillunni. Þau verða fljótt fyrir áhrifum annarra sem mynda snertilínu-hreyfingar eins og lýst var áður.
Eins og áður hefur komið fram, til viðbótar hreyfingu geislanna, eru hreyfing hringjanna um Miðjuna. Sú hreyfing skapar miðflóttaaflsvirkni og atómin leita út til jaðarsins. Því flóknara sem atómið er því sterkar verkar miðflóttaaflið á þau, svo í hringjunum eru atóm sem hafa vaxið og orðið flóknari. Þessi atóm sem mynduðust af geislunum og verða fyrir áhrifum miðflóttaaflsins ferðast þannig eftir geislalínunni. Hvert atóm hefur því í sér krafta tveggja geisla sem mynda frumatóm og ferðast því eftir leiðum þessara geisla.
Þróun á kosmískum sviðum má líta á sem vaxandi fjölda atóma á hrings-viðum geimsins á þeim óralanga tíma sem liðið hefur.
Frumatóm eru í Hring eitt.
Fyrstu samsettu atómin í—Hring tvö.
Sambland af samsettum atómum í—Hring þrjú, og svo áfram.
Þessar efnisgerðir, eins og við getum kallað þau, eru þannig dreifð í sammiðja sviðum um alheiminn, allt út til marka Hring-takmarkanna og ganga eftir línum geislanna, svo að meðan fyrsti hringurinn geymir aðeins atóm af sömu gerð, hefur næsti hringur í kjarna sínum innri spegilmynd af þeim fyrri og þannig áfram og því hafa atómin í ystu hringjunum í sér spegilmynd allra úr fyrri hringjum í kjarna sínum og eru orðin mjög þróuð.
Þegar atómin ná ysta sviðinu verða þau fyrir nýju afli, þau hafa hitt fyrir mótstöðu Hring-takmarkanna. Atómin sem eru á ysta sviðinu eru orðin mjög flókið kerfi, hreyfingar innan hreyfinga. Eftir að hafa ferðast frá miðju með miðflóttarafli, er þeim nú endurkastað af Hring-takmörkunum og vegna þess snúið til baka með spíralhreyfingu. Það er þetta sem gefur þeim sérstaka aðlögun að geislunum.
Þegar þessi atóm hafa náð að miðju, dreifast þau aftur út með miðflótta-afli, núna í geisla andstæðum þeim sem þau komu inn á að miðjunni, þegar þau koma aftur til baka á sama hátt breytist hornið minni háttar, sem gerir það að verkum að þegar þau fara aftur frá miðjunni munu þau fylgja næsta geisla við þann sem þau voru á frá miðjunni síðast og þannig áfram til þess næsta o.s.f.v. Þegar þau fá endurkast frá Hring-takmörkun fara þau í hring-ferð um svið ysta hringsins og finna kraft þess frá öllum hliðum. Þetta gera þau á hverju sviða þegar þau fara til baka.
Eins og áður sagði heldur hver hreyfing í geimnum áfram og því setja öll áhrif sem atómin verða fyrir á ferð sinni mark sitt á þau og þau snúa aftur til miðjunnar mun flóknari eftir hverja hringferð, hver geisli sker Hringina við mismunandi hornstefnu og veldur því að atómin verður fyrir mismunandi áhrifum á ferð sinni, og endanleg gerð þeirra er orðin mun flóknari þegar þau hafa lokið ferð sinni, hugsanlega er hægt að skoða gerð þeirra stærðfræði-lega, en alls ekki hægt að útskýra að fullu fyrir jarðneskum vitsmunum, en ef þú gætir skilið rúmfræði þessara atóma og talnalega útreikninga, hefðir þú lykill að samsetningu alheims.
Hér vísum við enn í byggingamyndun atóma—ekki eins og í efnafræðinni, þar sem kenningin er að ekki sé hægt að leysa þau upp í einfaldari form ef þau eru samsett,—heldur á þeim grunni, að ef þau eru samsett, sé ekki hægt að leysa þau upp, því þau séu orðin varanleg einnig.

Það er því hægt að sjá að ferð atómanna út til jaðarsins og til baka til miðjunnar markar skeið í þróun alheims og hringferð atóms um geislanna markar þróunarskeið fyrir atóm. Þegar það hefur lokið hringferð sinni, hefur það þá reynt alla krafta alheimsins og þegar öll atómin hafa lokið hringrás sinni (þróun atóms á slíkri bylgju er takmörkuð, því eftir að ákveðið hlutfall aflsins hefur takið við snertilínuformi er jafnvægi náð innan alheimsins, því þróun heldur áfram frá fyrstu hreyfingu óbeislaðs afls þar til jafnvægi er náð), þetta er endir þróunar—jafnvægisstaða og því afstæð kyrrð.
Þú sérð kannski að við höfum lýst þremur skeiðum í kosmískri þróun. Þróun Hringanna var fyrsta skeiðið. Þeir mynduðust fyrir áhrif hvers annars þar til jafnvægi var náð. Þó þeir væru stöðugir hver við annan, þ.e.a.s., hver þeirra á stöðugri hreyfingu en héldu stöðugri afstöðu hvers til annars og munu gera það, því að engir kraftar munu trufla þá afstöðu, hvirflar mynduðust vegna hreyfinga Hringanna sem aftur mynduðu aðrar hreyfingar— Geislanna og Hringsviðin. Þau þróuðust einnig þar til þau voru orðin stöðug gagnvart hvert öðru og öðru skeiði þróunarinnar var lokið. Þriðja skeiðið var þegar áhrif þeirra mynduðu snertilínuhreyfingarnar sem mynduðu atómin.
Þannig sést að af þróunarskeiðum tekur við jafnvægisskeið og það sem hafði þróast er viðhaldið óbreyttu. Þau skeið eru þekkt undir nöfnunum „Dagar“ og „Nætur“ guðs—Dagur þróunar— Nótt stöðugs jafnvægis, en sem mun taka enda þegar einn krafturinn nær yfirhöndinni sem leiðir til að jafnvægið raskast og kraftarnir líða inní birtingu að nýju. Jafnvægið fer úr skorðum og nýir kraftar fara af stað.
Þessi öfl byggjast á tengslum eininganna sem áður voru byggðar upp og undir áhrifum frumhvatanna—Hringanna, Geislanna, og seinni hringanna. Innan þessara takmarka og eðli eininganna sem verka á þau, mynda þau nýja samsetningar og hrynjanda í verkun og gagnverkun þar til hin nýju öfl hafa fundið jafnvægi sitt, og í endanlegri samsetningu og þróun verða jafnvægi ávallt náð að nýju í alheimi, þar til jafnvægið raskast að nýju.
Þau öfl sem raska jafnvæginu eru þau sem settu á stað Frumhringina—sú staðreynd að hreyfing getur af sér hreyfingu og myndar hringsvið utan um sína eigin braut. Því er það svo að jafnvel ný öfl sem sett eru á hreyfingu verða að ná sínu lokajafnvægi sem ræðst af eðlisþáttum þess, slíkt jafnvægi er viðhaldið af afstæðri stöðu hreyfinganna hverrar til annarrar og ná því „afstæðri“ kyrrð, en því mun ávallt verða raskað og mynda ný skeið í þróun-inni, því þetta er alheimur sem byggður er á hreyfingu og hreyfing getur af sér hreyfingu.

25. KAFLI

LÖGMÁL VIRKNI OG GAGNVIRKNI

Athöfn og viðbragð eru jöfn og andstæð. Jafngildi viðbragðs gerir það út-reiknanlegt ef hlutfall yfirfærslunnar er þekkt.
Hvert svið hefur sjö undirsvið, sjö svið sólkerfis á sjöunda kosmíska sviðinu og sjö svið í Alheiminum. Yfirfærsla á sér stað á undirsviðum.
Möguleg virkni hvers undirsviðs er í öðru veldi sviðsins fyrir neðan. Þetta má útskýra með þeirri staðreynd að tvö andstæð og jöfn öfl mynda hringiðu, sem er frumatómið. Þegar þessi tvö öfl hittast vega þau upp hvort annað og niðurstaðan er stöðuleikamiðja, sem er gjörsneydd gildi nema í sínum huglægu þáttum. Minnum á að stöðuorka er huglægur þáttur orku.
Ef þú gætir aðskilið þessa hringsnúandi strauma sem mynda frum-atómið, myndir þú hafa tvo möguleika sem væru jafngildir eiginleikum atómsins. Svo að í stað eins raunverulegs eiginleika hefur þú tvo mögulega. Þannig hefur atómið verið tvöfaldað með sjálfu sér og flutt frá einu birt-ingarstigi til annars, og hvenær sem hlutir eru þannig margfaldaðir eru þeir fluttir til annarrar víddar.
Þegar athöfn og viðbragð er sögð vera jöfn og andstæð, verðum við að muna að þar er svo í venjulegum skilningi þess hugtaks og á því sviði sem fjallað er um.
Ef hins vegar orka er flutt frá lægra svið til hærra sviðs, þá eru við-brögðin jafngild möguleikum þess sviðs. Þess vegna er það að þegar þú eykur orku, þá eykst hún í veldi. Þegar þú dregur úr orku, minnkar hún um kvaðratrót. Skilgreiningin „að draga úr eða minnka“ er hér notuð í tæknilegum tilgangi og þýðir lækkun niður í efnið.
Á innþróunarleiðinni var þróunin lækkun niður í efnið. Því er það að á fyrstu reynslustigum er sálin endurtekur þróunina, verður hún að þekkja dýptina.

Hvert efnisatóm hefur í sér ávinning þróunarinnar. Innþróun er hægfara ferill. Þess vegna er það, að ef þú gætir sundrað efnisatómum í litlum leirköggli, myndir þú sundra hnettinum sem þú stendur á, en áður en þú gætir framið þessa töfra, yrðir þú , með viljastyrk þínum, að leysa upp samheldni Alheimsins. Því er ekki að vænta að slík tilraun muni verða framkvæmd í náinni framtíð!
Hver guðlegur neisti sem hefur náð lágstöðu innþróunar og er tilbúinn að hefja vegferð sína í útþróuninni, og er að sjá sem einkennandi mannvera, hefur i sér möguleika sem þú litla hugmynd um.
Þegar huglægri vitund er lyft frá efnissviði til næsta hærra sviðs gerist það í samræmi við framborðið lögmál og tregðu er breytt í tvo hreyfanleika. Það er sjaldgæft að vitundarmiðja á lægra sviði geti borið aflið, ef um-myndunin er algjör og snögg. Samanber orðatiltækið „Þú getur ekki litið andlit mitt og lifað.“ Einnig sú staðreynd að þar sem meiri eða minni hluti formummyndunar á sér stað verður aðeins vart við það sem blindandi ljós-blossa og þegar slík ummyndun á sér stað á sinn venjulega hátt er það gert með viðbót í stað margföldunar.
Það er að segja, þegar ummyndun á sér stað af einu sviði til annars með veldislyftingu er hægt að lýsa árangrinum með orðum ritningarinnar „Hann gekk með guði og varð ekki lengur.“ Þegar ferlið er margendurtekin marg-földun, er um að ræða hefðbundna vígslugöngu og hvert stig vígslunnar margföldun. En þegar við höfum viðbót í venjulegu ferli er það hinn eðlilegi gangur þróunarinnar.
Hvert stig vígslunnar má skilja sem blindandi ljósblossa og hver blossi tilheyrir því tilteknu undirsviði sem er eins og myndað í undirmeðvit-undina, þegar vitundin skoðar það í ferlinu.
Ef orku er lyft um svið verður að vera hópur til að taka við henni. Form orkunnar sem er lyft frá sviði til annars er myndað af hóphuga. Ef afli er lyft á annað svið þarf að hafa annars stigs hóp til að taka við því. Því bætist við stig um hvert svið.
Ef að á hinn bóginn orka er minnkuð um svið eða undirsvið, á sér stað algjörlega ólíkt ferli. Orkan er gerð óvirk og líkaminn sem bar hana verður tómur farvegur og opinn og allt getur því fyllt hann. Þetta er lykill að mörgu,- og skýrir þráhyggju.
Munum að skilgreining á þráhyggju (obsession) er almenn ekki rétt, þegar tæknilega er átt við „yfirskyggingu“. Yfirskygging er þegar áhrif einnar veru stjórna annarri. Yfirtaka eða andseta á sér stað þegar sálin hefur verið felld með lækkun vitundarinnar. Skilgreiningin „að falla“ er notuð hér því merking orðsins er nákvæm.
Þegar átt er við raunverulega yfirskyggingu, er ekki aðeins nauðsynlegt að kasta hinum óvelkomna út heldur að reisa sálina við. Það má sjá af sögunni um manninn sem var yfirskyggður og djöfli var kastað út, en sjö djöflar fluttu í staðinn inní tómt húsið.
Fall sálar gerist þegar persónan hefur tengst lægri þróunargerð, hún á sér ekki stað fyrir vísvitandi viljaathöfn, heldur fremur vegna hömluleysis. Því er það þegar átt er við slíkt tilfelli þar sem um er að ræða hömluleysi fremur en orkuleysi, verður ávallt að fara varlega áður en átt er við slíka yfirskyggingu. Hömluleysi er hættulegra en illvilji, því það afhjúpar þann yfirskyggða fyrir áhrif ómannlegra afla.
Við sjáum að það eru tvær duldar merkingar að baki staðhæfingunni um að athöfn og viðbrögð séu jöfn—athöfn og viðbragð eru aðeins jöfn á sama sviði, en þegar virkni hinna sjö sviða er skoðuð, eru þau alls ekki jöfn og þegar athöfn á einu sviði hefur viðbrögð á öðru sviði verður út-koman umbreyting á gildum. Við höfum þegar gert grein fyrir þeim gildis-breytingum.
Það hefur eflaust hent þig þegar orku er umbreytt frá einu sviði til annars, að áhrifin raski jafnvægi beggja sviðanna. Það er einmitt raunin og því er nauðsynlegt fyrir Fullnuma sem beitir áhrifum sínum að viðhalda nægilegu orkujafnvægi. Til að hann geti það, verður hann að kunna aðferð til að jafna orkuna. Þetta er mjög áríðandi atriði í dulspeki og varðar að bæta upp andstæða þætti með réttum eiginleikum.

Umsnúinn Sephiroth (innihaldið) verður Qliphoth (hylkið). Í því liggur lykill að miklu og þannig er það í hverri dulspekilegri athöfn þar sem mikill andlegur styrkur er vakinn að lægri verur eru einnig meðhöndlaðar með réttum hætti; og þegar sá er við köllum „Meistara“ vill starfa á efnissviðinu, verður hann af nauðsyn að notast við veru á lægri þróun en hans sjálfur og hann er neyddur til að vinna gegnum persónuleika þeirrar persónu. Til að endurheimta orkujafnvægið sem hann er við að koma úr jafnvægi, mun hann, í óeiginlegri merkingu, nota þá veru sem lágstöðu á sínum boga. Ork-an sem hann sendir er móttekinn með hæsta þætti verunnar og mun verða tjáð með lægsta og þéttasta þættir sálar þeirrar veru og persónuleiki hennar verða notaður fyrir flæðið til baka af efnissviðinu.
Þetta má sjá skýringamynd af þessu í stafnum Y, það sem tveir armarnir tákna Sálina og Persónuna og stofnhlutann sem farveg inn- og útflæði á efnislega sviðinu. Við Y bætist X og þar fæst tákn á innflæði og útflæði orkunnar, X táknað sem tvö C bak í bak—það vinstra, táknar útflæðið og það hægra táknar innflæðið.
Við getum nú skilið af hverju ófyrirsjáanleikinn er oft fyrir hendi í slíkum aðgerðum. Flæðið til baka sem þarf að eiga sér stað gegnum persónuleikann, þessum lægsta og frumstæða þætti, verður að upplyftast svo að tjáningaraflið geti snúið til guðs sem gaf það.
Þetta er önnur leið til að tjá notkun á uppljómun í þeim tilgangi að búa til afl á efri sviðum. Nemandi sem móttekur afl frá Meistara sínum á hærri sviðum niður til efnissviðsins, verður að undirbúa áhrifin af umbreyt-ingunni og svara með samsvarandi svörun og orku frá lægra sviði til þess hærra til að viðhalda nauðsynlegu jafnvægi. Það er vanræksla í þessum tilvikum sem veldur alltof algengri yfirhitun á lægri þáttum nemans.

23. KAFLI
Um samtíma þróunarleiðir á plánetu

ÁHRIFIN sem vinna samtímis á plánetu skiptast í tvo megin flokka:—
1. Áhrif innþróunarbogans.
2. Áhrif útþróunarbogans.
Um er að ræða áhrif af öllum verum úr fyrri þróun. Þær eru af þeim þremur gerðum sem þú hefur þegar heyrt um—Drottna Loga, Forms og Hugar. Þeir drottna á sínum sviðum.
Logadrottnar eru lífið að baki náttúruöflunum sem vísað er til hér að neðan og stjórna þeim. Frumöfl náttúruríkjanna (ekki dýra) eru börn þeirra og sköpuð með huglægri virkni greindar þeirra á sama hátt og logóískur hugur myndar hið birta sólkerfi. Logadrottinn hugsar sköpunarvirkni og til að þróa það frekar, fer hann á hærra svið og mótar hugmyndina frekar til að viðhalda henni.
Þessi hugarform þróa persónuleika, sem ekki hafa enn náð einstaklings-myndun (sál), því er talað um þau sem „sálarlaus.“
Þú munt sjá að guðlegir neistarnir þróa fyrst nokkurskonar frumsál og síðan persónuleika. En „sköpun þeirra sköpuðu“ þroskar fyrst persónuleika sem þráir einstaklingssál. Þess vegna eru þeir sagðir „illir andar“, „púkar“, „flöskuandar“ ofl. Þeir eru ekki illir í eðli sínu, en geta ekki brugðist við neinu nema lægri þáttum. Þeirra eina tenging við hið guðlega er gegnum vit-und þeirra um skapara sinn. Því verða þeir sem eiga við þá, að koma með valdsboði skapara þeirra, þannig nálgast guðlegi þátturinn þá og endurspeglaður guðleikinn í þeim svarar, á hinn veginn er hægt að nálgast þá með lægri þáttum. Þessir þjónar guðanna viðhalda samræmdum takti í náttúrunni. Þeir eru öflin sem stjórna hita og ljósi, þyngdarafli og öllum breytingaröflum náttúrunnar.
Drottnar þessarar þróunar („skaparar þeirra sköpuðu“) ríkja á sjötta og sjöunda sviði sem yfirboðarar frumaflanna, eða „Drottnar frumaflanna“ eins og þeir eru stundum kallaðir og eðlisvirkni þeirra ræður breytilegu aðstæðum í sólkerfinu og í samræmi við þær þarf maðurinn að aðlaga sína þróun. Fyrir þessum drottnum verður maðurinn að sýna undanteknalausa hlýðni, lotningu fyrir mikilfengleika þeirra og þakklæti, því þeir viðhalda aðstæðum fyrir tilveru hans.
Maðurinn er í þakkarskuld við náttúruþjóna þeirra, eða hugarform—frumöflin,— sem þjóna þeim, en þjóna ómeðvitað. Ef hann vill nálgast þá, gerir hann það í gegnum samsvarandi þátt í sínum eigin eteríska tvífara, en gerir það með áhættu, því þó þeir bregðist við þessum þáttum, munu þeir að lokum yfirtaka þá.
Munum að þessi frumöfl eru að þróast uppá við, stig fyrir stig gegnum persónuleika í átt til einstaklingsvitundar og í tilfellum þegar maður reynir að hafa samband við þá, gætu þeir fallið í freistni að nota svarta galdur, þar sem á rangan hátt framganginum fyrir frumöflin er flýtt, með viðeigandi þroskaðri einstaklingsvitund, sem leitast við að komast þannig í sambandi við guðdómleikann.
Í slíku tilfelli gerist hið gagnstæða og yfirtaka á sér stað—persónuleika mannsins er þrýst út og frumaflavitundin tekur sæti hans; í því tilfelli má segja að þeir hafi stein jarðar, eða öldu hafsins, eða himinvind, eða eldsloga fyrir hjarta, því mannsins hjarta hafa þeir ekki, og vegna krafta frumaflanna ákalla þeir frumöflin í manninum með djúpstæðu ákalli og slíkt hefur ávallt truflað dætur og syni mannsins. Því þeir koma sem verur með frumkrafta sem þekkja ekki þau mörk sem manninum eru sett og þannig þekkjum við þær—þær æskja og leita ávallt síns eigin ríkis (því mannkynið er fyrir þeim krossfesting) og því verður samsvarandi þáttur í manninum fyrir ákalli og þeir sem svara munu farast því þær eru of öflugar fyrir þá.

Það getur einnig skeð að menn sem leita sambands við frumöfl verði ekki yfirteknir heldur bindist þeim böndum. Þá tengist frumeðliskraftur hans við Frumöflin og hann þráir þann óséða elskanda sem er ekki mannlegur. Slíkt er mikill harmur, því þeim þyrstir með þorsta sem ekki er hægt að svala í hold-inu og þeir verða að fara fram í eterforminu. Margt er hægt að segja um þetta efni.
Leiti mannvera sambands við Drottna frumaflanna verður hann að hafa hreinsað þá þætti í eðli sínu sem svarar til ríkis þeirra og upphafið eðliseigin-leika sína. Í stöðugleika jarðarinnar er hann stöðugur. Í hreyfanleika vatnsins er hann hreyfanlegur. Í hraða vindsins er hann knár og leitandi. Í birtu logans er hann ákafur. Þá er hann drottinn þessara þátta í sjálfum sér, hann sjálfur er Drottinn frumaflanna í smáheiminum og getur því krafist tengsla við Drottna Frumaflanna í stórheiminum og sendiboðar frumaflanna eru þjónar hans. Það er engin önnur leið til en sú. Þeir sem nota nöfnin án afls stuðla að eigin tortímingu.
Drottnar formsins stjórna efnis- og efnalegum þáttum og allt sem hefur verið sagt um fyrri þróun það tekur einnig til þeirra, með hjálp þeirra getum við komist að lögmálum atóma, efnavirkni og tengingu hluta, því „form“ eru samræmd tengsl.
Samskipti drottna forms og loga eru mjög mikilvæg, þar sem logadrottnar eru lífsgjafar og formdrottnarnir eru miskunnsöm eyðingaröfl. Það er frá formdrottnunum sem við fáum lögmál dauðans, upplausnarinnar—lögmál flótta og frelsisins.
Til að fanga öfl logans verðum við að vekja upp kraft formadrottna.
Til að fanga öfl formsins verðum við að vekja upp kraft logadrottna.
Formdrottnar eru drottnar núningskrafts, þeir gera öflum kleyft að verka með því að takmarka þau, en með núningskrafti sundra þeir þeim. Þess vegna eru formdrottnar drottnar dauðans, því þeir færa alla lifandi hluti til loka og alla hluti á hreyfingu í kyrrstöðu, þeir gera allt raunverulegt sem var mögulegt. Þeir eru Lærifeðurnir. Agi er þeirra leið, en „refsing“ hvílir hjá hugardrottnunum.
Frumafl formdrottnanna ákvarðar eðli allra efnaþátta, samsetninga og viðbragða.
Logadrottnarnir eru að baki lögmálum eðlisfræðinnar.
Formdrottnarnir eru að baki lögmálum efnafræðinnar.
Hugardrottnarnir eru að baki lögmálum líffræðinnar.*
Drottnar mannkynsins eru að baki lögmálum félagsfræðinnar.

* Athugasemd útgef. : Áhrif hinna þriggja hópa gegnum lögmál líffræðinnar er ekki fjallað um hér, en það er ekki erfitt fyrir lesandann að finna það út sjálfur, út frá því sem sagt er um áhrif fyrsta og annars hóps.